Onvoorwaardelijke moederliefde..

Gepubliceerd op 30 maart 2019 om 06:00

Ik kan mij niet voorstellen dat ik ooit minder van mijn kinderen zou kunnen gaan houden dan dat ik nu doe. Onmogelijk! Eigenlijk kan het alleen maar meer worden. Daarbij kan ik mij eigenlijk ook niet voorstellen dat mijn kinderen ooit zodanig de fout in zouden gaan, dat die liefde in het geding zou komen. Maar wat nou als jouw kind Michael P. is, of Gökmen T.? Zou dat iets aan die moederliefde veranderen?

Soms zoekt de familie van dit soort verdachten de media op om hun verhaal te delen. Ik vind dat altijd heel indrukwekkend. Man, wat moet je wereld instorten als het kind dat je met zoveel liefde op de wereld hebt gezet, zo’n gruweldaad begaat! Waar ging het mis? Ik zou het me zo goed voor kunnen stellen dat je je als ouders afvraagt; wat heb ik verkeerd gedaan? Welke signalen heb ik gemist? Had ik dit kunnen voorkomen? Hier zijn natuurlijk geen pasklare antwoorden op. Drama’s kun je niet altijd voorkomen. Er kunnen zoveel redenen zijn waarom iemand een delict als bijvoorbeeld een moord/doodslag, pleegt. Geestesziekte, fascinatie, was het een crime passionele of misschien zelfs een ongeluk? Je kunt niet in iemand hoofd kijken, ook niets als ouders.

Wat ik altijd verschrikkelijk vind, is dat deze ouders vaak veroordeeld worden voor de misdaad die hij kind begaan heeft. Stonden zij ernaast en keken zij erna? Dan ja, maar als dat niet het geval is? Vanuit mijn werk weet ik helaas hoe moeilijk het kan zijn om optijd de juiste psychische hulp te kunnen krijgen. Je kunt dan als ouders wel aan alle kanten schreeuwen om aandacht en vragen om hulp, zo simpel is het helaas niet. Er moeten plekken beschikbaar zijn, artsen en psychiaters moeten een juiste inschatting maken van de situatie, je bent overgeleverd. 

Als jij weet dat jouw kind ernstige psychische problemen heeft, misschien zelfs al wel van jongs af aan, en het komt uiteindelijk tot een verschrikkelijke daad, hou je dan minder van je kind? Veranderd het kind daardoor? Is het kind opeens jouw kind niet meer? Pff, wat een moeilijke vragen!

Maar dan, een ongeluk! Een verschrikkelijk ongeluk waarbij één of misschien wel meerdere mensen de dood vinden. Misschien zat er wel schuld aan dit ongeluk, maar geen opzet. Drank in het verkeer? Jouw kind, hij of zij maakt een verkeerde keuze of is misschien wel op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Hou je daarom minder van jouw kind? Had jij dit kunnen voorkomen? Heb je wel genoeg gewezen op de gevaren van alcohol? Je zou jezelf deze vragen maar moeten stellen!

Een sprookje! Een voor de buitenwereld perfecte relatie eindigt in de dood van één of misschien wel beide partijen. Wat is er gebeurd? Wat speelde zich achter de voordeur af? Wat deed hem of haar tot deze daad komen? Gaven wij als ouders niet genoeg liefde? Hebben wij signalen gemist? Is mijn kind een monster? Wat een verschrikkelijke gedachtes!

Ik kan er geen antwoord op geven. Ik weet oprecht niet wat ik tegen deze ouders zou moeten zeggen. Het is niet jouw schuld? Helpt dat? Of, je hebt je best gedaan? Dat weten zij zelf (hopelijk) diep in hun hart ook wel. Van hoeveel gevallen heb jij gehoord dat je ouder(s) het kind hiertoe hebben gedwongen? Denk je niet dat deze ouders zich al schuldig genoeg voelen? Zich niet iedere seconde van de dag afvragen wat hun aandeel in het tragedie is? 

Mijn mening? Ouders ben je voor altijd. Een fout of verkeerde keuze van jouw kind, maakt het niet minder jouw kind. Ik zal altijd de mama van mijn kinderen zijn, wat er ook gebeurd! Ik kan het niet eens zijn met de keuzes die ze maken, ik kan ze zelfs met heel mijn hart afkeuren, maar mijn kinderen zullen altijd mijn kinderen zijn. Ik zal er altijd voor ze zijn! Op de aller mooiste dagen, naar ook op de zwartste. Ik zal hun fouten niet goedpraten, maar ze altijd steunen en beschermen. Daar ben ik hun moeder voor. 

Heb jij hier wel eens over nagedacht? Zou jij je kind kunnen verstoten? Let me know!


Reactie plaatsen

Reacties

Mandy
5 jaar geleden

Lastig, ik denk dat je heel boos wordt, op je kind en op jezelf, dat je hem niet meer hoeft te zien en te spreken en dat je het vooral gewoon niet snapt, maar ik denk dat je ondanks alles, nog altijd van je kind blijft houden omdat je weet hoe hij/zij ooit geweest is voor hij/zij zo werdt..

Renata Feyen
5 jaar geleden

Das net hetzelfde als je tegen de moeder van een drugsverslaafde gaat zeggen dat het haar fout is - gewoon foute vrienden denk ik dan eerder :)

Girls-Things
5 jaar geleden

Het lijkt mij inderdaad heel lastig als je kind zoiets doet. Ppff heftig hoor. Ik zou wel heel boos en teleurgesteld zijn. Verstoten.... Mhh weet het niet. Het is wel het eerste wat er in je op komt dan denk ik.

Fleur
5 jaar geleden

Wat een lastige vraag. Natuurlijk is je liefde voor je kind groot en zal je er alles aan doe hem/haar op alle manier te steunen

Barbara Oosthoek
5 jaar geleden

Ik denk hier wel eens over na, vooral omdat ik al ruim een jaar geen contact meer heb met mijn ouders. (Ik heb zelf die moeilijke beslissing moeten nemen.) En daar nog vaak mee bezig ben. Nu met een dochter van 8 en een uk onderweg is mijn ergste nachtmerrie dat ik 'net zo word als haar', en dat mijn kinderen ook afstand nemen. Een lastige vraag, vanaf welke kant ook beredeneerd.

Chantal
5 jaar geleden

Ik denk inderdaad dat je altijd van je kinderen blijft houden. Je kan iets absoluut niet goedkeuren, maar ze laten vallen door een slechte keuze doe je denk ik inderdaad ook niet.

allaboutbertina
5 jaar geleden

Als je boos bent zeg je sneller iets tegen elkaar waar je later spijt van krijgt. Als moeder hou je van je kinderen hoe vervelend en irritant ze ook kunnen zijn. Zelf herken ik dit ook wel vanuit mijn stage (onderwijsassistent) Soms kun je ze achter het behang plakken maar toch vergeef je ze wat ze ook gedaan hebben en hoe vervelend je dat ook vond. Precies, goed praten kan niet altijd maar dat betekend niet dat de liefde minder wordt. Vaak zijn het voor kinderen ook grote leermomenten. Heel erg inspirerend artikel om te lezen hoe jij hiermee omgaat.

hippiemeisje
5 jaar geleden

Eerlijk gezegd, ik heb er geen flauw idee van en ik denk dat je dat ook pas weet als je het zelf mee maakt